انواع زمرد چراخ ارابه ای
از نظر بصری ، دو گروه عمده از زمردهای چرخ ارابه ای وجود دارد. خواص سنگ آکوامارین گروه اول برخی نمونه ها که توسط آلبیت قهوه ای مایل به خاکستری گسترش یافته و بخشهای زمرد را جدا می کنند و گروه دوم که عمدتا دارای پره های شیل غنی از کربن سیاه هستند. زمردهای تراپیچ در سنگ های میزبان شیل سیاه تنها چند معدن کلمبیا در کمربند غربی حوضه کوردیلرا شرقی یافت می شود. ظاهر آنها شامل یک هسته مرکزی ، شش بازو و دندریت های شیل سیاه است- یک ساختار کریستالی و شاخه ای شبیه درخت که بین بازوها و اطراف هسته شکل می گیرد. هنگامی که کریستالها عمود بر محور c مشاهده می شوند ، قابل مشاهده هستند و اغلب به عنوان دامله تراش داده می شوند تا شش قسمت آن را برجسته کنند.
زمردهای تراپیچ در شرایط هیدروترمال مشابه سایر زمردهای کلمبیایی شکل می گیرند ، اما بافت آنها از یک سابقه رشد پیچیده ناشی می شود که با تغییرات فشار سیال در ساختار زمین شناسی کانسارها ناشی می شود. تقارن هگزاگونال بلور، تعداد و توسعه بخشهای رشد را تعیین می کند و باعث ایجاد شش بازو می شود. هنگام جابجایی گوهر یا منبع نور ، بازوهای گوهر ثابت باقی می مانند. شش بازوی آن می توانند در وسط قطع شوند یا از یک هسته هگزاگونال مرکزی گسترش یابند. خصوصیت تراپیچ های “نوع-A ” یا “استاندارد” ، پره های شعاعی دندریتیک هستند که از یک نقطه در مرکز یا از یک هسته کریستال زمرد گسترش می یابند. نوع جدیدتر و جذابی که برای اولین بار در سال 2009 در معدن پینا بلانکا (Peña Blanca) مورد توجه قرار گرفت ، تراپیچ های “نوع – b” یا ” reverse(معکوس)” است که در آن زمرد به جای آلبیت بِژ رنگ یا شیل سیاه ، شش بازوی الگوی ستاره ای مانند شعاعی را تشکیل می دهد.
البته الگوی تراپیچ، پدیده آستریزم (ستاره سانی) نیست و بر خلاف پدیده ستاره ای که ناشی از تعامل نور با اینکلوژنهای سوزنی شکل است ، در زمرد تراپیچ بازوها ثابت هستند و با حرکت نور ثابت می مانند. اگرچه در نمونه های بسیار نادر و با توانمندی یک گوهرتراش ماهر، می توان چاتویانسی را که ناشی از اینکلوژنهای موازی است در زمرد تراپیچ مشاهده کرد.
زمردهای چرخ ارابه ای در چه سنگهایی یافت می شوند؟
گفته می شود که در ابتدا اشتباها تصور می شد همه زمردهای تراپیچ از موزو (Muzo) در مرز غربی حوضه آبخیز کوردیلرا و چیوور در مرز شرقی هستند. بعدا مشخص شد که در واقع ، Peña Blanca ، همچنین در مرز غربی حوضه کوردیلرا ، منطقه فروافتاده که رسوبات در آن تجمع یافته اند، ذخایر واقعی زمردهای تراپیچ چیوُر می باشد. البته زمردهای تراپیچ در کوسکوئز و همچنین در مرز غربی یافت شده اند ، اما هرگز توسط زمین شناسان شرح داده نشده اند. لازم به ذکر است که تا کنون زمردهای تراپیچ در ضلع شرقی چیوُر ، گاچالا یا ماکانال یافت نشده اند.پیشرفتهای اخیر در درک شکل گیری آنها توضیحی عمیق برای شکل گیری این شگفتی های زمین از جمله بررسی سه بعدی پتروگرافی بلورهای آنها با پیشینه کامل تاریخی ، زمین شناسی ، کانی شناسی ، گوهرشناسی و بلورشناسی ارائه می دهد. دو نمونه از بلورهای زمرد چرخ ارابه ای غیر کلمبیایی نیز گزارش شده است ، یکی از ایالت گوییاس برزیل و دیگری از منطقه مانانجاری در ماداگاسکار (13.74 قیراطی) اما نمی توان آنها را با نمونه های کلمبیایی مقایسه کرد زیرا شکل گیری زمین شناسی آنها ناشناخته است .
استفاده در جواهرات
در حالی که اکثریت قریب به اتفاق زمردهای تراپیچ با روشهای سنتی بهسازی شده و پاکی آنها بهبود می یابند ، گاهی نمونه های بسیار نادری مانند این زمرد تراپیچ بسیار نادر 6.97 قیراطی نوع “معکوس” دیده می شوند این زمرد نادر متعلق به کلکسیون ” The Rainbow” بوده که توسط آزمایشگاه AIGS تحت مدیریت دکتر دیتمار شوارتز به عنوان بدون بهسازی تأیید شده است. “طرفداران زمرد دیر یا زود خود را در جستجوی یک تراپیچ زیبا برای مجموعه خود می بینند. در حالی که رنگ سبز مایل به آبی و بافت آن شما را تحت تاثیر قرار می دهد، هندسه شش یال و هگزاگونال مرکزی عقل را به تحسین از طراحی طبیعت وا میدارد. از میان همه علوم ، “گوهرشناسی” خود را بیش از مراحل تجزیه تحلیلی و فکری که در علم رایج است ، معطوف می گرداند. در حالی که علم از سلیقه و زیبایی شناسی اجتناب می کند ، هدف مطالعه گوهر شناسی یک گوهر ، چیزی کمتر از زیبایی ، جذابیت ، نامتناهی بودن ، نادر بودن ، منحصر به فرد بودن ، تمامیت ، کمال رنگ و ظرافت نیست: همه غیرقابل اندازه گیری و فراتر از حوزه علم است.